یک حسی که همیشه دارم و اذیتم میکنه و فکر میکنم از اعتماد به نفس پایینم منشا میگیره، اینه که احس میکنم واسه اطرافیانم آزاردهنده ام. شخص خاصی مد نظرم نیست، بلکه منظورم "همه" است. اعضای خانواده، دوستان نزدیک، دوستان متوسط، دور، غریبه ها همه. و این آزار دهنده بودن معلول یک چیز نیست، یعنی میخوام بگم یک "چیز" ی نیست که بخاطر "اون چیز" آزار دهنده باشم، بلکه من بودن، وجود داشتنم، و خود من هست که آزار دهنده است. مثل وقتایی که نزدیک تولدم میشه و میگم ای کاش تا قبل از تولدم بمیرم ولی اون روز نرسه که کسی مجبور بشه تبریک بگه یا هدیه بگیره، یا میگم کاش به دنیا نمیومدم. مخصوصا توی خونه ی خودم این حس از همیشه بیشتره، من توی خلوت خودم دارم زندگی میکنم، ولی این خلوت من برای دیگران آزار دهنده است. من بود ام برای اطرافیانم آزار دهنده است. و خب من نمیتونم چیزی رو تغییر بدم. فکر میکنم در نهایت دیگران با وجود داشتن من و من با این حس مضخرف باید کنار بیایم. ماییم و نوای دلتنگی
نه فراموش میشه نه تکرار!
فرشتگان قصاص کننده
آزار ,دهنده ,یک ,میکنم ,بلکه ,اون ,آزار دهنده ,دهنده است ,فکر میکنم ,یک چیز ,این حس
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت